Ścieżka audio Teatru TV 2000

Autor: Sławomir Mrożek
Adaptacja i reżyseria: Janusz Kijowski
Wystąpili:
Krystyna Janda (Ona, Mary-Lou),
Janusz Gajos (Nick),
Krzysztof Wakuliński (On).
  Sztuka napisana w 1998 roku na zamówienie Teatru Współczesnego w Warszawie. Jak głosi podtytuł, jest to "Przedstawienie w dwóch aktach"; pierwszy autor opatrzył tytułem "Wakacje", drugi - "Goście Abrahama". Rzecz dzieje się współcześnie, gdzieś na Bałkanach, w czasie kolejnej toczącej się tam wojny domowej, w hotelu przerobionym z dawnego klasztoru. Do apartamentu z pięknym widokiem na morze, niebo i dachy domów małego miasteczka, przybywa para w wieku dojrzałym, by spędzić wakacje. Jednak wszystko, co dzieje się wokół, niepokoi i zakłóca wypoczynek.
Bohaterzy przygotowują się do romantycznej kolacji na tarasie apartamentu, ale kiedy ona ubiera wieczorową suknię, on lustruje okolicę. Obserwując przez lornetkę dachy domów, przenosi stolik i fotele z tarasu w głąb pokoju. Kobietę niepokoi panująca wokół głucha cisza, kiedy zauważa ukrytego na dachu mężczyznę. Jej partner, maskując niepokój, zapewnia, że to snajper, strzelec do zadań specjalnych, wyposażony w karabin z lunetą. Poluje z zasadzki nie na turystów w hotelu, lecz na kogoś, kto będzie przechodził ulicą.
W zagraconym pokoju hotelowym, gdzie wśród opróżnionych butelek śpi niemłody już mężczyzna, pojawia się bohaterka przedstawiając się jako turystka. Mężczyzna, który zanim osiedlił się w Narodnim Zbrsku, pomieszkiwał w wielu różnych miejscach i miał w życiu wiele nazwisk, przedstawia się jako Bill Clinton. Mamy jednak wrażenie, że bohaterzy już się kiedyś widzieli, może nawet całkiem dobrze się znają. Gdy tajemniczy gospodarz przebiera się, kobieta obserwuje przez lornetkę okolicę. Na przystani, przy stoliku przed barem, zauważa swojego partnera, co powoduje, że traci ochotę na zwiedzanie miejscowości. Woli pozostać w pokoju z mężczyzną, który opowiada jej jak porzucił pracę w służbach specjalnych. Jednak pod jego łóżkiem nadal leży karabin z lunetą, w każdej chwili więc może zlikwidować osobę, która wzbudzi jego podejrzenia. Na przykład swoją rozmówczynię, która może jest samotną turystką, za jaką się podaje, a może terrorystką, antyterrorystką lub agentką Interpolu. Albo mężczyznę, który jej towarzyszy, a może okazać się agentem wydziału specjalnego do likwidowania byłych agentów, bez aresztów, sądów i „tym podobnych praw człowieka”. Mrożek portretuje Europę końca XX wieku, która specjalnie się tymi prawami nie przejmuje. Trudno też odgadnąć prawdziwe intencje i rzeczywiste uwikłania bohaterów.
premiera: 2000
http://www.teatrtelewizji.tvp.pl/spektakle/artykul/piekny-widok_595042/