Reżyseria: Waldemar Modestowicz
Realizacja: Tomasz Perkowski
Opracowanie muzyczne: Renata Baszun

Obsada:
Władysław Kowalski
Mariusz Bonaszewski
Mariusz Benoit
Marcin Troński
Sławomir Pacek
Damian Damięcki
Aleksander Bednarz
Arkadiusz Bazak
Stanisław Brudny i Piotr Bajor

„Sala nr 6” to jeden z najgłośniejszych utworów Antoniego Czechowa, o przejmującym do szpiku kości dramatyzmie, wielkim ładunku emocjonalnym i nośności intelektualnej. Jest gdzieś w głębi Rosji „dwieście wiorst od najbliższej stacji kolejowej”, małe miasteczko, w którym jest ponury, prowincjonalny szpital – umieralnia, a w tym szpitalu, schowana na zapleczu, sala numer 6, w której uwięzieni są „wariaci” – ludzie chorzy, biedni, samotni, bezradni i zbuntowani, będący zagrożeniem dla miejscowej społeczności i władzy.

Dyrektor szpitala, doktor Ragin, człowiek słaby, ale wrażliwy i myślący, wielbiciel stoików i filozofii Schopenhauera, przypadkiem spotyka w sali nr 6 niezwykłego chorego – uwięzionego egzekutora sądowego Gromowa, człowieka dręczonego przez manię prześladowczą, w którym odnajduje „jedynego mądrego człowieka w miasteczku, a i to wariata”.

Opublikowane w 1892 opowiadanie jest uniwersalnym symbolem, wielką przenośnią, ukazującą jak szerzy się zło i jakich dokonuje spustoszeń w społeczności ludzkiej. Wielkim i żarliwym manifestem przeciwko tolerowaniu przemocy, obojętności wobec bólu i cierpienia ludzi biednych i słabych, o zatarciu różnic między tym, co normalne w człowieku, a tym, co chore i nienormalne.

Jest to moralitet, o tym jak niedostrzeganie drobnych krzywd, nieczułość i zgoda na jednostkowe cierpienie, otwierają drogę do władzy tępych i brutalnych rządców, jak rodzi się system, który zniewala i niszczy człowieka i jego przyrodzone prawo do wolności. Sala nr 6 może pojawić się wszędzie, w każdej epoce i pod każdą szerokością geograficzną, wszędzie tam, gdzie człowiek myślący nie chce pogodzić się z przemocą i ubezwłasnowolnieniem.

Przekład Maria Dąbrowska