cz.1

Reżyseria: Dariusz Błaszczyk
Realizacja akustyczna: Andrzej Brzoska
Adaptacja: Dariusz Błaszczyk i Jacek Hałas

Obsada:
Piotr Adamczyk (Pan Młody), Joanna Kulig (Panna Młoda), Henryk Talar (Gospodarz), Beata Fudalej (Gospodyni), Grzegorz Damięcki (Poeta/ Rycerz Czarny), Szymon Kuśmider (Czepiec/ Upiór), Mariusz Bonaszewski (Dziennikarz/ Stańczyk), Wiktoria Gorodecka (Rachel), Marek Lewandowski (Dziad/ Wernyhora), Mariusz Benoit (Hetman), Krzysztof Szczepaniak (Jasiek), Szymon Roszak (Kasper), Ania Grycewicz (Maryna), Anna Cieślak (Zosia), Karolina Bacia (Haneczka), Ewa Wiśniewska (Radczyni), Agata Harz (Chochoł), Jan Pęczek (Ksiądz), Włodzimierz Press (Żyd), Olga Sarzyńska (Marysia), Łukasz Garlicki (Widmo), Kuba Gawlik (Wojtek/ Muzykant), Sylwester Maciejewski (Ojciec), Andrzej Mastalerz (Nos), Magda Smalara (Czepcowa), Barbara Zielińska (Klimina), Diana Zamojska (Kasia), Karol Osentowski (Staszek), Jan Cięciara (Kuba), Sara Lewandowska (Isia)

muzyka: Hałas & Jacaszek

wykonawcy:
Witek Broda (skrzypce), Marcin Lorenc (skrzypce), Joanna Gancarczyk (basy, śpiew), Tolek Broda (basy), Czarek Bursy (bębenek obręczowy), Piotr Gwadera (dżaz), Paweł Szamburski (klarnet), Jacek Hałas (basy, śpiew), Michał Jacaszek (elektronika), Ewa Grochowska (śpiew), Agata Harz (śpiew), Maniucha Bikont (śpiew), Olga Kozieł (śpiew)

oraz
tancerze: Bogumiła i Piotr Zgorzelscy, Paulina Szagżdowicz, Czesław Pióro, Joanna Sasinowska, Michał Stradowski, Patrycja Kuczyńska, Grzegorz Ajdacki.

Ten arcypolski dramat, wystawiony po raz pierwszy w 1901 roku, w realistycznej warstwie fabularnej przedstawia wydarzenia z podkrakowskiej wsi Bronowice – wesele poety Lucjana Rydla i Jadwigi Mikołajczykówny, chłopki z Bronowic. Na weselu inteligenta z wiejska dziewczyną bawią się goście reprezentujący oba stany. Ale za namową Racheli, do "zabawy" włącza się też Chochoł, kukła stojąca na wiejskim zagonie. Goście weselni zaś są nawiedzani przez nieproszone postaci, wśród których znajdziemy Wernyhorę, Upiora, Widmo, Stańczyka czy Czarnego Rycerza. Nie pozwalają one biesiadnikom na dobrą zabawę z jedzeniem, tańcem i alkoholem. Budzą utajone tęsknoty, z tą kluczowym na czele – nadzieją na odzyskanie przez Polski niepodległości. Kresowy lirnik Wernyhora nawiedza Gospodarza, usilnie namawiając go do zorganizowania zbrojnego powstania. Czy pogrążeni w somnambulicznym tańcu bohaterowie ockną się do działania?

cz.2

cz.3