Reżyseria: Henryk Rozen
Realizacja: Tomasz Perkowski
Opracowanie muzyczne: Piotr Moss

Obsada:
Milena Szuszyńska (Basia Sulimirska)
Wiktoria Gorodeckaja (Panna Marta)
Monika Kwiatkowska (Pani Hurska)
Grzegorz Kwiecień (Rotmistrz Kaniowa)
Krzysztof Banaszyk (Jacek Sołoducha)
Łukasz Lewandowski (Kacper Petryłło)
Jacek Beler (Grześ Stopka)
Justyna Kulczycka (Rózia)
Ryszard Jabłoński (Hajduk)
Krzysztof Szczerbiński (Wojtek)

„Miód kasztelański” Józefa Ignacego Kraszewskiego rzadko pojawia się na scenach, choć jest to komedia, nawet i dziś zabawna, ciesząca staropolskim humorem, sentymentalna prostodusznością – jednym słowem wszystkim, co dziś jeszcze prowokuje nas do sięgnięcia po niektóre utwory polskiej i obcej klasyki.

Bardzo znajomo wyglądają główne motywy intrygi. Dzielny żołnierz ratuje swą przybrana siostrę z rąk – jak by to dziś określono – oszusta matrymonialnego. Oszust ten bardzo przypomina molierowskiego Tartuffa, zaś dzielny żołnierz – bohaterów „Dam i huzarów” Aleksandra Fredry. Dzielny żołnierz zawiązuje dowcipna intrygę z fałszywa Księżną, również wyraźnie fredrowskiej proweniencji, by zwolnic siostrę i jej kuzynkę ( swą ukochaną) ze ślubów - przyrzeczenia pozostania samotna wdową. Obie kobiety maja dopiero po dwadzieścia kilka lat, jest więc to wielka strata – według dzielnego Rotmistrza i jego przyjaciela, kochającego się w Basi – przybranej siostrze wojaka. Wszystko kończy się dobrze. Typowy happy-end, czyli ślub wieńczy naiwną intrygę.

Adaptacja radiowa nie pretenduje do niczego ponad zabawę staropolszczyzną. W tej stylowej zabawie biorą udział młodzi aktorzy oraz studenci Akademii Teatralnej w Warszawie. Sądzimy, że ich młodość i świeżość doda nieco rumieńców staremu tekstowi i pozwoli z pełna wiarą bawić się naiwnością intrygi i prostotą żartów.