Autorzy: Darek Błaszczyk i Iwona Rusek
na podstawie książki Zośka i Parasol Aleksandra Kamińskiego oraz Pamiętników Żołnierzy Batalionu AK „Zośka”
Reżyseria: Darek Błaszczyk
Realizacja akustyczna: Andrzej Brzoska
Konsultacja muzyczna: Agnieszka Putkiewicz
Muzyka: Andrzej Izdebski
Nagrania plenerowe: Konrad Serowiecki

Wystąpili:
Irena - Anna Cieślak,
Xiążę  - Łukasz Garlicki,
Słoń - Michał Mikołajczak,
Kieros - Piotr Piksa,
Leszczyc - Józef Pawłowski,
Sęp - Krzysztof Szczepaniak,
Grażyna - Magdalena Czerwińska,
Stefa - Natalia Jakubowska,
Łączniczka Anna - Natalia Rybicka,
Maryśka - Rafał Zawierucha,
Garbaty - Paweł Ciołkosz,
Andrzej Morro - Paweł Czajor,
Kołczan - Paweł Hajnos,
Major Okoń - Andrzej Mastalerz,
Giewont - Redbad Klijnstra,
Piotr Pomian - Wojtek Solarz,
Ubek - Artur Janusiak,
Kuba - Mateusz Weber,
Pani Sowa - Grażnieff Moes,
Dr Brom - Paweł Szczesny,
Kapitan Fróg-Szczerbiec - Jarosław Gruda,
Sanitariuszka - Angelika Kurowska,
Sosna - Kamil Kula,
Wanda - Katarzyna Maria Zielińska,
Kapitan Jan - Paweł Iwanicki,
Maryna - Anna Grycewicz,
Gospodarz - Jan Kulczycki,
Lektor Radiowy - Krzysztof Banaszyk,
Kobieta z Woli - Judyta Turan,
Stara Chłopka - Barbara Zielińska,
Dziewczynka - Maja Konkel,
Młody Harcerz - Miłosz Konkel,
Chojrak - Jan Cyraniak,
Cielak - Franek Matera,
Wilniuk z Kampinosu - Maciej Wyczański,
Blondyn - Przemysław Wyszyński,
Czarny Jaś - Otar Saralidze,
Niemcy - Paweł Matyja, Krzysztof Grzybacz, Donald Borkowski,
Węgrzy - Dariusz Gradowski, Tamas Pellerdi,
Alfabet Morse’a - Bogdan Zdaniak
oraz Grupa Historyczna „Zgrupowanie Radosław”.

"Odyseja Xięcia" to prawdziwa historia ośmiorga członków plutonu FELEK ze słynnego batalionu ZOŚKA, odciętych i okrążonych na Powązkach w trakcie odwrotu Powstańców na Starówkę. Uznani przez swoich za  zabitych i okrążeni przez Niemców, nie mając żadnej szansy ani na walkę, ani na ucieczkę, zdecydowali się ukryć w śmieciarce na dziedzińcu szkoły przy ul. Okopowej. W ukryciu przeczekali dwa dni i dwie noce, podczas gdy wokół szalały pożary i wojska niemieckie mordujące ludność cywilną. Kolejnej nocy, grupa pod dowództwem porucznika Xięcia, przedostaje się cmentarzami na wyludnioną Wolę i tak zaczyna się dwunastodniowa odyseja z Woli przez Laski do Kampinosu, gdzie stacjonowała Wileńska Brygada Kawalerii AK, a później na Żoliborz i stamtąd kanałami na Starówkę, do macierzystego batalionu ZOŚKA. Ich szaleńczy wyczyn szybko stał się słynny w powstańczej Warszawie, niestety cała odyseja zakończyła się dla jej uczestników tragicznie, bowiem w ciągu następnych tygodni sześcioro z nich poległo na Starówce, Czerniakowie i Śródmieściu... Odyseja Xięcia została opisana przez Aleksandra Kamińskiego w Zośce i Parasolu oraz przez jednego z ludzi Xięcia – plutonowego Leszczyca. W oparciu o te właśnie materiały powstał scenariusz Odyseja Xięcia.

Premiera: 1 sierpnia 2014

http://www.polskieradio.pl/17/219/Artykul/1190155,Odyseja-Xiecia-w-godzine-W-i-w-niedziele

Reemisja - w linku tłustszy plik: 320kb/s.
Program 2
"Odyseja Xięcia" - powstańcza epopeja
Na kilka dni przed 74. rocznicą wybuchu Powstania Warszawskiego przypomnimy radiową odyseję porucznika Xięcia w reżyserii Darka Błaszczyka. Zapraszamy na "Słuchowisko na lato" do radiowej Dwójki w niedzielę 29 lipca o godzinie 18:00

https://www.polskieradio.pl/17/76/Artykul/2171454,Odyseja-Xiecia-powstancza-epopeja

_______________________________________________________________

 "Dziś idę walczyć mamo" słowa "Ziutek" Józef Szczepański, muz. Małgorzata Godlewska, wykonanie brawurowe 13 letni Jaś Romanowski - wokal, Piotr Bajus – gitara, Dariusz Budkiewicz – gitara basowa, Rafał Karczmarczyk - inst.klawiszowe, Weronika Kowalska – skrzypce, Chórki Teatr Muzyczny Od Czapy oraz Kukiz, członkowie Armii i DePress. 

Według relacji matki poety - Józefa Szczepańskiego - wiersz ten został napisany tuż przed wybuchem Powstania. Jest to swego rodzaju przeczucie zbliżającej się śmierci, poprzedzone pożegnaniem się z ukochaną mamą. I to też zostało odzwierciedlone przez wykonawców tego utworu. 

Ziutek pisał: 

„Dziś idę walczyć. Mamo kochana, 
Nie płacz, nie trzeba, ciesz się jak ja, 
Serce mam w piersi rozkołatane, 
Serce mi dziś tak cudnie gra. 
To jest tak strasznie dobrze mieć stena w ręku, 
I śmiać się śmierci prosto w twarz, 
A potem zmierzyć i prać bez lęku, 
Za Kraj! Za honor nasz! 
Dziś idę walczyć – Mamo!".