Audycja z 31.10.2010
Słynne dzieło niderlandzkiego malarza, bezcenny eksponat gdańskiego Muzeum Narodowego.

"Sąd Ostateczny" to tryptyk niderlandzkiego malarza Hansa Memlinga stworzony między 1467 a 1471 rokiem, obecnie eksponat Muzeum Narodowego w Gdańsku (co ciekawe, dopiero w 1843 roku Heinrich Gustav Hotho stwierdził autorstwo Memlinga). Obraz wykonany na zamówienie filii brugijskiej banku Medyceuszy był przeznaczony dla florenckiego kościoła Badia Fiesolana. Podczas transportu do Italii na pokładzie galeonu Saint Matteo został zdobyty przez gdańskiego kapra Pawła Beneke.
Dzieło ukazuje scenę nocną. Centralny panel przedstawia Chrystusa na złotym tle, zasiadającego na tęczy, ze stopami spoczywającymi na złotej sferze. "Sędziego Sędziów" otacza dwunastu apostołów, Dziewica Maryja oraz Jan Chrzciciel. Poniżej odziany w zbroję św. Michał Archanioł oddziela dusze błogosławione od potępionych przy użyciu wagi i pastorału. Dusze zbyt lekkie czekają piekielne męki.
Ten obraz chciało mieć wielu – Rudolf II, Piotr Wielki czy Napoleon.
Ostatecznie, w 1956 roku, tryptyk niderlandzkiego malarza Hansa Memlinga pt. "Sąd ostateczny" trafił do Muzeum Narodowego w Gdańsku.
Spór związany z miejscem prezentowania obrazu trwa nadal. Toczą go przedstawiciele wspomnianego muzeum oraz władze kościoła Mariackiego.

"Sąd ostateczny" Hansa Memlinga przedstawia Chrystusa na złotym tle, zasiadającego na tęczy, ze stopami spoczywającymi na złotej sferze. "Sędziego Sędziów" otacza dwunastu apostołów, Dziewica Maryja oraz Jan Chrzciciel. Poniżej odziany w zbroję św. Michał Archanioł oddziela dusze błogosławione od potępionych przy użyciu wagi i pastorału.Ci, którzy są sprawiedliwi, znajdują się po prawej stronie Chrystusa, czeluść piekielna czeka na grzeszników znajdujących się po lewej stronie.Niezwykle wyjątkowe miejsce w obrazie Memilnga zajmują portrety. Maestria, z jaką zostały wykonane, może była elementem marketingowym Memlinga, który chciał ewentualnym przyszłym zleceniodawcom pokazać swoje mistrzostwo w sztuce portretowania. Jego strategią warsztatową i specjalizacją były portrety.
Zgodnie z niederlandzką procedurą, jeśli portetowany nie mógł dojechać do mistrza, to on sam do niego jechał. Malował jego portret na cynkowej foli, a następnie wklejał do obrazu.

Audycja opisująca walory estetyczno-historyczne dzieła.

Plik w folderze: Audycje i słuchowiska o religii / Malarstwo religijne

kompresja: mp4