Reżyseria - Henryk Rozen, realizacja akustyczna - Tomasz Perkowski, opracowanie muzyczne - Tomasz Obertyn.

Obsada: Fiodor Dostojewski – Leon Charewicz, Apolinaria Susłowa – Joanna Trzepiecińska, Salvator – Grzegorz Kwiecień, Siostra Nadieżda – Justyna Bielecka, Hrabina – Iwona Pawlak, Głosy: Jan Jurewicz (Urzędnik , Pan I), Włodzimierz Press (Sędzia), Artur Janusiak (Świadek I, Wołodia), Andrzej Niemirski (Agent, Lokaj), Adam Biedrzycki (Policjant, Krupier), Jacek Król (car Mikołaj I, Pan II)

http://www.polskieradio.pl/7/686/Artykul/309205,Teatr-Polskiego-Radia-w-Jedynce-Apolinaria

W 130. rocznicę śmierci Fiodora Dostojewskiego (1821-1881), bodaj najwybitniejszego powieściopisarza w historii literatury nie tylko rosyjskiej, ale i światowej, Teatr Polskiego Radia przedstawi słuchowisko Henryka Rozena, o burzliwym romansie pisarza z młodziutką Apolinarią Susłową (1839-1918), jedną z pierwszych w Rosji studentek uniwersytetu.

Apolinaria znajomość z Dostojewskim zawarła w 1862 roku, gdy jako młoda dziewczyna próbowała swych sił na niwie literackiej, przynosząc do redakcji wydawanego przez pisarza czasopisma "Wriemia" swoje opowiadania. Między pisarzem i młodą autorką zawiązała się nić sympatii, która przerodziła się w krótkim czasie w burzliwą, lecz skrzętnie skrywaną miłość. Dostojewski był bowiem człowiekiem żonatym (w 1857 roku na zesłaniu w Semipałatyńsku poślubił wdowę po sekretarzu kolegialnym Marię Dmitriewnę Isajewą), w dodatku żona jego cierpiała na nieuleczalną w owym czasie gruźlicę, o separacji czy rozwodzie nie mogło więc być mowy.

Po śmierci Marii Dostojewskiej, w roku 1864, Dostojewski zaproponował Susłowej małżeństwo, lecz ta urażona tym, że nie rzucił dla niej żony, odmówiła. Susłowa stała się prototypem licznych postaci w utworach Dostojewskiego (m.in. Poliny w „Graczu”, Nastazji Filipowny w „Idiocie”, Katarzyny Iwanowny w „Braciach Karamazow”). W roku 1863 podróżowała wspólnie z Dostojewskim po Europie. Definitywne zerwanie między nimi nastąpiło w roku 1866.