Realizacja radiowa z 1962 roku.

Farsę tę napisał w 1879 roku Stanisław Dobrzański, znany wówczas aktor i dyrektor, korzystając z rozmaitych fars rodem z Paryża. Jednakże na dobre zagościła ona na polskich scenach i stała się tak popularna od 1936 roku jako wodewil w przeróbce Juliana Tuwima i z muzyką Tadeusza Sygietyńskiego.

Do Warszawy przyjeżdża, stojący na straży moralności, mecenas Mazurkiewicz. Ten podstarzały wdowiec pragnie zawrzeć związek małżeński z także niemłodą już przedstawicielką typowego mieszczaństwa, panną Sabiną. Jednak nieoczekiwany splot wydarzeń sprawi, że kandydat na męża trafi do siedliska grzechu i rozpusty - za kulisy teatrzyku Arkadia, gdzie zapominając o swoich twardych zasadach moralnych, ulegnie czarowi pewnej artystki.
To jednak nie wszystko, prawdziwym tematem spektaklu, tematem, który wyłania się spod dowcipów, piosenek i tańców jest obłuda. W przedstawieniu zatem zaatakowane zostały świętoszkowatość, hipokryzja i drobnomieszczański sposób widzenia świata. A całość, ujęta w tonacji ciepłego humoru, gwarantuje mnóstwo śmiechu i zapewnia dobrą zabawę.

W rolach głównych:
Ludwik Sempoliński i Alina Janowska.

W pozostałych rolach:
Zofia Grabińska
Jan Kurnakowicz
Bolesław Mierzejewski
Bohdan Łazuka
Helena Gruszecka
Janina Rafalska
Danuta Mancewicz
Stanisław Woliński
Tadeusz Olsza
Lucjana Bracka
Janusz Warnecki

Reżyseria i adaptacja: Janusz Warnecki
Opracowanie: Iwona Malinowska
Muzykę zebrał: Tadeusz Sygietyński.
Instrumentacja i opracowanie muzyczne: Stefan Rachoń.