Reżyseria: Paweł Chmielewski
Realizacja: Jacek Puchalski
Opracowanie muzyczne: Jacek Puchalski

Obsada:
Mirosław Krawczyk (Adam-starszy brat)
Dariusz Majchrzak (Karol-młodszy brat)
Katarzyna Kaźmierczak (Ola-żona Adama)
Beata Buczek-Żarnecka (żona Karola)
Eugeniusz Kujawski (Wujek)
Mikołaj Kołakowski (Chłopiec z nagrania)

W pierwszą rocznicę śmierci matki spotykają się bracia, starszy – Adam i młodszy – Karol oraz ich żony. Sielankę rodzinnego obiadu w Toruniu, gdzie obaj mieszkają, zaczynają powoli zakłócać zadawnione konflikty. Wokół nich rozgrywa się dalszy ciąg dramatu, który ujawnia fundamentalny spór o wartości i zasady. Kręta linia podziału przebiega nie tylko między braćmi, ale także przez Polskę. Przed rokiem 1989, po upadku komunizmu, gdy zniknął wspólny wróg, pozorna jedność zaczęła być stopniowo negowana, a trupy przeszłości wyszły z szaf, strasząc przy okazji kolejnych wyborów.
„Jak bracia” unikają jednak problematyki politycznej. Dramat analizuje pęknięcie społeczeństwa wyłącznie na poziomie podstawowym – rodziny i targających nią emocji.
Karol i Adam, jak Kain i Abel toczą spór najkrwawszy, bo podszyty braterską miłością. Skazani na siebie i powiązani niewidzialnym łańcuchem, próbują go zerwać. Znają dobrze swoje czułe miejsca i wiedzą jak zadawać ból. Za dowcipami, zgrywą i błazenadą, kryje się głód uczuć i potrzeba wzajemnej akceptacji. Raniąc się, bracia jednocześnie pragną, by ten obcy człowiek na przeciwko, z którym łączą go „jedynie” więzy krwi, był dla drugiego prawdziwie bliski. Dramat stawia antagonistów w sytuacji, w której mimo dzielących ich różnic oraz absurdalnej ostrości konfliktu zmuszeni są do tolerowania się i życia razem.
Dramat opublikowany w kwartalniku „Tytuł” w roku 1996 długo nie potrafił znaleźć drogi do odbiorcy. Przez te lata nie tylko nie stracił jednak nic ze swojej aktualności, ale, być może, dopiero teraz ma szanse wybrzmieć w pełni.

Słuchowisko zostało zrealizowane przez Polskie Radio Gdańsk.