Reżyseria: Waldemar Modestowicz
Realizacja: Andrzej Brzoska
Opracowanie muzyczne: Marian Szałkowski

Obsada:
Mirosław Kropielnicki
Marcin Przybylski

W lipcu 1937 roku trzydziestotrzyletni autor właśnie wydanej powieści „Ferdydurke” udał się w towarzystwie dwu swoich przyjaciół w podróż z Warszawy do położonego w pobliżu Żnina miasteczka Barcin, w którym mieszkał dwadzieścia lat od niego starszy Jakub Wojciechowski, autor „Życiorysu własnego robotnika”, wielkiej sensacji wydawniczej minionego, 1936 roku, nagrodzonej Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury, zakrojonej na epicką miarę autobiograficznej opowieści.

Wiele godzin trwała rozmowa dwu różniących się niemal wszystkim ludzi: „czarnoraboczego” i arystokraty, samouka - i „wykształciucha”, steranego życiem niemal już starca i młodego jeszcze człowieka. Łączyła ich wielka ciekawość życia – i Polska, ojczyzna, która jednego skazała już na lata poniewierki na obczyźnie, poniewierki, która dla drugiego miała się niebawem zacząć.

Gombrowicz tuż po powrocie z Barcina opublikował w „Kurierze Porannym” sprawozdanie z tej niezwykłej rozmowy; obok tekstu Wojciechowskiego, stanowi ono kanwę słuchowiska„Ojczyzny i obczyzny”, w którym obaj protagoniści mówią swoimi własnymi głosami - słowami, zaczerpniętymi z ich tekstów. W roli Jakuba poznański aktor Mirosław Kropielnicki, w roli Gombrowicza Marcin Przybylski. Scenariusz przygotował Marian Pilot.

TPR, JEDYNKA, 01 maja 2007r.

scenariusz: Marian Pilot
reżyseria: Waldemar Modestowicz
realizacja akustyczna: Andrzej Brzoska
opracowanie muzyczne: Reanta Baszun

obsada:
Jakub Wojciechowski - Mirosław Kropielnicki
Witold Gombrowicz - Marcin Przybylski

info:
W lipcu 1937 roku trzydziestotrzyletni autor właśnie wydanej powieści "Ferdydurke" udał się w towarzystwie dwu swoich przyjaciół w podróż z Warszawy do położonego w pobliżu Żnina miasteczka Barcin, w którym mieszkał dwadzieścia lat od niego starszy Jakub Wojciechowski, autor "Życiorysu własnego robotnika", wielkiej sensacji wydawniczej minionego, 1936 roku, nagrodzonej Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury, zakrojonej na epicką miarę autobiograficznej opowieści. Wiele godzin trwała rozmowa dwu różniących się niemal wszystkim ludzi: "czarnoraboczego" i arystokraty, samouka - i "wykształciucha", steranego życiem niemal już starca i młodego jeszcze człowieka. Łączyła ich wielka ciekawość życia - i Polska, ojczyzna, która jednego skazała już na lata poniewierki na obczyźnie, poniewierki, która dla drugiego miała się niebawem zacząć.
Gombrowicz tuż po powrocie z Barcina opublikował w "Kurierze Porannym" sprawozdanie z tej niezwykłej rozmowy; obok tekstu Wojciechowskiego, stanowi ono kanwę słuchowiska"Ojczyzny i obczyzny", w którym obaj protagoniści mówią swoimi własnymi głosami - słowami, zaczerpniętymi z ich tekstów.